برای اولین بار که می‌خواستیم خود را تسلیم کنیم؛ تیربارچی ما هنور یک نوار فشنگ داشت. همانطور که ما به سمت نیروی‌های عراقی در حرکت بودیم عراقی‌ها به صورت ناشیانه به ما هجوم آوردند تا غنیمت بگیرند. تیرپارچی ما حدود ۳۰ نفر از عراقی‌ها را به گلوله بست.

سرویس «حماسه و دفاع» شهدای کازرون، غلامحسن جامی از جانبازان 40 درصد دوران دفاع مقدس است که هفت سال از زندگی خود را در اسارت‌گاه‌های دشمن سپری کرده است.این آزاده روایت می‌کند: در عملیات خیبر در داخل خاک عراق پیشروی داشتیم. ۴۵ کیلومتر مسافت را با قایق‌ها از آب گذر کردیم و حدود ساعت ۸ شب عملیات آغاز شد که قصد نیروی‌های خودی، گرفتن قرارگاه شهری به نام هورالهویزه بود.

به دلیل مقاومت دشمن تیربارچی‌های روی قایق‌ها  آتش سنگینی را بر روی مواضع عراقی ریختند و ما با کم شدن مهمات مجبور به عقب‌نشینی دو یا سه کیلومتری شدیم. صبح روز بعد با رسیدن مهمات توانستیم بعد از ساعت‌ها درگیری مواضع دشمن  را تصرف کنیم.بعد از هفت روز تصرف مواضع دشمن،عراقی‌ها با آتش سنگین هوایی و زمینی و کاربرد  بمب‌های شیمیایی بر روی نیروهای ما فشار سنگینی آوردند. این در حالی بود که مهمات ما به حداقل رسیده بود. نیروهای عراقی با هدف قرار دادن قایق‌ها قدرت عقب نشینی را از ما گرفتند و ما برای جلوگیری از شهادت بچه‌ها مجبور به اسیر شدن بودیم. بعد از چند ساعت چانه‌زنی فرمانده گروهان با بچه‌ها، نیروهای ما علی‌رغم میل باطنی رضایت خود را برای تسلیم شدن اعلام کردند..